ANAM
Yıllardan beri hasretinle yandım.
Sen olmasan da ben yaşarım sandım.
Bilmeden sevgisiz kalbime kandım.
Yollarını gözler dururum anam.
Gönlümde huzur gözlerimde nursun.
Her an kalbimde dolanır durursun.
Geri gel affet beni, ne olursun.
Sensiz yaşanmaz bu dünyada anam.
Dokuz ay taşıdın beni karnında.
Derman oldun dertlerime anında.
Bırak tutunup kalayım dalında.
Sensiz tutunur dalım mı var anam.
Ağlarım maziyi hatırladıkça,
Gamlı yüreği hasretin sardıkça,
Biz ayrılıklara maruz kaldıkça,
Yaşayamam ben, yaşayamam anam.
Kurumuş nehirler gibi durmuşum.
Koparılmış bir gül gibi solmuşum.
Hasretinle ben, deliye dönmüşüm.
Çölde serap görür gibiyim anam.
Gel alsın beni, sinene kolların
Okşasın saçımı nasırlı ellerin,
Tekrar uyutsun beni o ninnilerin.
Kucağını özledim, özledim anam.
Ter kokan, toprak kokan güzel tenin,
Kanayan yarama merhemdir benim.
Yeter ki affet, al bu canım senin,
Seninle olmak var olmakmış anam.
Sarılıp doyunca öpeyim diyorum.
Söküp kalbimi vereyim diyorum.
Affettiğini göreyim diyorum.
O ana, canımı vereyim anam.
İsmail YARAY